Medicijnen zijn in Nederland vaak veel duurder dan in andere landen

Hoe kan dit nu weer? Er wordt in Nederland te vaak te veel betaald voor dure kankermedicijnen. De NOs citeert een vrijdag uitgekomen vergelijkingsonderzoek van negen geneesmiddelen tegen kanker in vijftien Europese landen. Van zeven middelen horen de prijzen in Nederland tot de hoogste drie. In het onderzoek werden prijzen van 21 kankercentra in 15 landen onderzocht. Het blijkt daarbij dat er een groot verschil zit tussen de officiele prijzen die de industrie vraagt en... de eventuele kortingen die centra bedingen. De prijzen verschillen enorm door de kortingen die er worden gegeven. In het ene land krijgt men een paar procent korting. In andere landen kan dit zelfs oplopen tot 50 procent. Ik vraag me af of de zorgverzekeraars en de kankercentra in Nederland zitten te slapen. Of is er iets anders aan de hand? In ieder geval klopt er niets van. Hoezo marktwerking? Zitten de zorgverzekeraars te ruim in de slappe financiele jas, omdat ze te gemakkelijk allerlei kosten gewoon aan de patienten kunnen doorberekenen in de systematiek van de Nederlandse zorgverzekeringswet? Dus dat het ze toch niet uitmaakt? Ik weet het niet. Of heeft de pharmaceutische industrie teveel macht in Nederland in bepaalde delen van de gezondheidszorg? Komt dat door ook personele overlappingen tussen de pharmaceutische industrie en de gezondheidszorg of de belangenorganisaties daarin, die door de pharmaceutische industrie worden gesubsidieerd, geen idee.

Ook andere medicijnen

Dat dit probleem niet alleen speelt bij medicijnen tegen kanker blijkt ook uit een bericht op Blik op het nieuws.

Door in overleg met elkaar een selectie te maken van de beste medicijnen tegen de longziekten astma en COPD en deze groot in te kopen, denken zorgverzekeraar VGZ en Maastricht UMC+ een besparing van 100 miljoen euro te realiseren. Dit meldt VGZ vrijdag.
Voor het eerst in de Nederlandse zorg koopt een grote coalitie van patiënten, huisartsen, ziekenhuis, apothekers en zorgverzekeraar VGZ samen geschikte medicatie in tegen longziekten astma en COPD. De zorgpartijen doen dat onder de vlag van ‘Blauwe zorg’, de zorgproeftuin van VWS rond Maastricht. Ook in deze sector van de gezondheidzorg blijven de medicijnen tot nog toe op een hoog niveau hangen.

Blijkbaar kunnen partijen in de gezondheidszorg hoge kwantumkortingen bedingen als ze bij de pharmaceutische industrie groot inkopen. Nu werkt iedere medicus bij wijze van spreken op zijn eigen eiland. Maar die gigantische kwantumkortingen - in het bovenstaande denkt men op termijn 100 miljoen euro te besparen- zijn toch raar. Blijkbaar staan de productiekosten in de pharmaceutische industrie in geen verhouding tot de prijzen die men vraagt en is het in onderhandelingen geen marktwerking maar een kwestie van monopolistische macht.